Uns Teckeldaam in „Karwendelwahn“      

Grote Vörfreid op ’n poor Urlaubsdaag in „Mittenwald“, düsse schööne Billerbookstadt samt dat bannige „Karwendel-Massiv“. Wi harrn uns beten wat an Geller tosammen  spoort un fohrn nu vull Vörfreid un Neeschier mit uns klapprigen VW-Käfer dorhen. -  Op de Trüchbank drusel uns swatte Hunnendaam „Topsi“ in ’t „Körbchen“, de mit ehr ’n „Teckelblick“ tomeerst över uns Familienleven bestimm. 

De grauen „Karwendel-Felsen“ warken bedrohlich op uns un dögen bestimmt ni nich sünnerlich to ’n ropkladdern för so ’n noordüütsche „Flachland-Tirolers“ as uns.  Mit ’n echten Gamsboort an ’n Hoot un typische Trachtenbüx geev een Mannsminsch   uns  denn Raatslaag, dat man de Höögde vun 2200 Meter mit de „Karwendelbahn“ in  poor Minuten överwinnen kunn. 

Seilbahn fohren un mien Mieke? - Ni nich in ’t Leven! - Lüttje beten Schuckelie un  glieks weer ’t vörbi: - „Du, dat gifft interessante Saken in Mittenwald“, smuuster se trööstlich. „To ’n Bispill, - över ’t Geigenbu-Museum dor heff ick mi künnig maakt, wo vun denn berühmten Mittenwalder Violinmoker Matthias Klotz oolte Fideln utstellt  sünd. - Daag mit Volksdäns un Blasmusik schall dfat ok geven, stünn dor in ’n denn Huusprospekt un ok een „Jodel-Diplom“ kannst Du villicht as Muskant maken?“…

„Nu laat uns man eerst maal beten de Been verpedden“, sääh ick, swoor beindruckt vun dat anmödige Panorama överall. - „Laat uns de bunten Wischen geneten, villicht  ok maal na ’t Ufer vun de „Isar“ wannern un dor schöön sinnig in ’t Gras sitten, de Fööt  in ’t Water! - Tohuus all hest Du mi vörswärmt, dat Du bannig andoon büst vun all de smucken Blomenkassens un de Malerie vun berühmte Künstlers an de Giebels vun  de Hüüs hier!“……

Uns Deckeldaam „Topsi“ jieper duurhaftig un klei an uns Stuvendöör ’rüm. - „Komm,  se mutt bestimmt maal rut!“ meen Mieke. - Un so spazeern wi, denn Hund an de Lien, in de Mittenwalder Natuur Richtung „Isarfloor“. — „Leven, wat wullt du mehr?“ —

De warmen Sünnstrahlen vun wolkenlose Heven, - de Immen summen överall rüm,  wobi uns pikkenswatte „Topsi“ jedeen Grashalm un all de Büüsch besnüffel un ehre Duftmarken achterlööt. So kömen wi mit veel Gedüür an de witte „Isarbrüüch“ an.-  Wi drögen bloots korte Büxen, T-Shirts un dünne Turnschooh, - wullen ja ok balden  weller torüüch!  - Nich so uns „Topsi“, - de wild un mit lute Bellerie ahn Enn baven op  de Brüüchplanken an de Hunnenlien tröck. - „Topsi, aus!“ schimp ick luuthals. - Keen Reaktschoon! - „Topsi“ aus, - Sluuß…(Teckelstarrsinn?) - - Mieke meen: „Nehm ehr  hier in de Natuur doch eenfach maal de Lien af, hier stört se doch nüms!“ - 

Ne, stört harr sik „Topsi“ in ’t Wischengras an so ’n langohrigen „Mümmelmann“, denn  se entdeck harr un wull nu instinktiv ehr Jagdfever utleven. - Ick hör mi noch schrien: „Topsi“, Platz, - komm her „Topsi, - komm fuurts torüüch!“ - Avers, - gottsleider to laat!   Se birs as ’n wild wurrn Ossen achter ’n Hasen ran, luut an bellen un jechter hechelnd dörch dat hooche Gras un nipp un nau in Richtung „Karwendel“-Anstieg. - De Haas  harr sik all langen in Sekerheit brööcht. 

Wi nu avers vull gröötste Bang achterran un ick luut an bölken: „Tooooopsi, kümmst 

Du fuurts hierher!“…(Weer dat villicht de bekannte „Egensinn“ vun de Teckelraaß?) — 

De Isarwischen ennen middewiel un güngen in de eersten flachen Karwendel-Utlöpers  mit Steenschutt, Dannbööm un Latschen-Kiefern över. „Topsi“ snüffel, all wiet vörut in  de Hööchde, dreih sik af un an üm, as wull se uns verkloorn: „Nu man wieter, wo blievt  ji denn bloots?“ - 

Mieke bleev, all beten maddelig, een ganze Streck trüüch. Poor vun de Bargstiegers  mit Seiltüüch üm de Schullern un derbes Schoohwark queren in ’t Geröll unsen Opstieg.  Iesige Küll nöhm op’nmaal ahn Barmen to, wieldat hier un dor noch oolte Firn (Snee) vun  letzte Johr in geschützte Bargregionen leeg. Un denn, ut de Lameng, kömen noch dicke Nevelswadens op. 

Vun Topsi weer all langen nich mehr to sehn un de korten Büxen un T-Shirts rächen sik nu. - Mieke füng vertwiefelt an to blarrn: „Hoffentlich geiht uns de Hund nich verloren un  wi find em noch weller?!“……… 

Ni nich ward wi düssen „Karwendeltöörn“ un uns Malesche un Bang weller vergeten. -  Na langen Opstieg un grote Sorg üm “Topsi“ kömen wi dörchfroren op denn hööchsten

Punkt an, wo denn op denn First vun ’t „Karwendelhuus“ uns mit lutes schrakeln swatte Raven begröten - Veele Bargstiegers nutzen dor ’n korte Rast, avers middenmang de veelen Lüüd duck sik mit dat slechtst Geweten in Teckelblick uns „Topsi“. Vull Freid över uns Weddersehn winselnd un jieper se bloots, kunn sik gor nich weller inkriegen un achterlööt ok noch ’n lüttje Pinkelpfütz….  

Vertellen will ick noch: - Op de Traaß buten överall wunnerboor Duft vun Bradkantüffeln  mit Speck as vun ’n annern Steern, un de wi woll ni nich op de Tung kregen harrn, weer „Topsi“ in ’t „Isartal“ nich vun de Lien laten wurrn. Harr se villicht mit ehr fiene Spöörnees düssen Bratkantüffeldroom“ ünnern an de „Isar“ all snuppert!?……

Ni nich weller in ’t Leven harrn wi jedenfalls so ’n slimmen Muskelkater un ok ni nich in  de „Karwendel-Hööchde“ düsse knusprigsten Bradkantüüffeln konsumeert. - 

Un noch wat: Uns kommodige „Platt“ miteenanner hebben de Bargstiegers dor woll för ’n Fröömspraak halen.

Addi Kahl
03.02.2022