|
Botterblomen statt Rosen
As lüttje Buttje plück för ’n
Geboortsdag vun Moder simple Botterblomen, as een Teppich gliek decken se in
Blööhtiet de Wischen wunnerboor geel. Ik versteek denn Struuß achtern Rüüch
un hör se hüüt noch hartlich lachen:
„Jung, de sünd avers besünners schöön
un Du hest dorvun so bannig veel!“ Se füll Water in eene Vaas un stell se
middenmang dat Geschirr op ’n Disch. Ick föhl mi bannig stolt, weer avers
jichtenswo doch ok so ’n beten verdattert, wieldat se sik, worüm denn bloots,
heemlich Tranen ut de Ogen wisch. Un denn smuuster se: „Wo schöön Dien Blomen sünd, de kommt
as Kontrast neven blau’n Fleder, un sünd so schöön antosehn, dat möten
nich jümmers eddel Rosen sien.
Diene wunnerbore Struuß vun uns Wisch
is mi ok würklich veel, veel lever, wieldat Du an mien Boortsdag dacht
hest un dat find ik so bannig schöön!“
To gau vergüngen uns Kinnertieden, -
wi pliern nu mehr na lütte Deerns, dortomaal harrn se noch Zöpp, Spangen
un bontebunte Sliepen in ’t Hoor. In Preesters Goorn klau ik för eene
Deern blau’n Geboortsdagsfleder. „De is avers schöön“, grien se, „un
een Twieg mit witte Blöten sogoor!“
Denn legg se denn Struuß in ’t Gras,
wisch sik amüseert Lachtranen ut Oog. Un ick? - Kreeg nich maal ’n Söten un
dach nagraad: „So süht also Dank ut! Simple Botterblomen weer’n dor woll ok
genoog. - Se smuuster se amüseert:
„Dien Fleder is je ganz schöön, weest
Du, ick mag avers levers roote Rosen, naja, - nootfalls könnt dat ja ok maal
annere Blomen, to ’n Bispill Nelken sien. Weer avers liekes ganz nüüdlich von
Di“, un denn güng se un lööt mi susen! Harr ick man bloots poor roote Rosen
orrer ok Nelkenstruuß nommen? Johre later! - Bi Moder, nu sülven
Oma, stünn de 60. Boortsdag för de Döör, Se harr to Koffetieden een Barg
Navern, Frünnen un anner Besökers inlaad.
Uns lütt Uwe, ehr Grootkind, stünn
op’nmaalnmit knallroote Backen för ehr hööl achtern Rüüch quittengeele Botterblomen in sien lütte Hannen paraat. „Mien Jung“, lach se un in ehr Ogen
schimmern anröhrt verdächtig Tranen: „Wo wunnerboor doch Diene sülvst
plückten geelen Botterblomen sünd, de leev ik afsünnerlich un noch mehr
as staatsche Nelken orrer düür Rosen!“
So lüüchen op Omas Geboortsdagsdisch
vun Grootkind Uwe de Botterblomen un he smuuster stolt: „De heff ik man ganz
sülven för mien leeve Oma plückt!“ In ehr Poesiealbum steiht noch hüüt un se
wies unsern lütten Uwe dat later: „Si as de blau’n Vijolen in ’t Moos, jümmers
sittsam, bescheden un fien, - un ni nich as de stolte Roos, de jümmers bloots
bewunnert will sien.
Addi Kahl
31.03.2022
|
