De digitaal Welt
Well kann sük noch an fröher besinnen? As dat noch Röhrenradios mit
ganz groten Kopperantennen geev? Oder Telefonapparaten mit runnen Wählschieven,
Hörer un Gabeln? As dat Verlängerungskabel na`d Telefon noch Miet kösten dee?
Oder överall Telefonpahlen rümstunnen? As dat noch Telegramme geev, de van een
Ielboten överbrocht wurden? Well weet noch, as de Käsblattgeller un
Versekerungsprämien jeden Maant an`d Huusdöör bar kasseert wurden? Oder
Schrievmaschinen ohn Bildschirm geev un ganz bi uns up Nahberskupp een
Schrievmaschinfabrik mit 20000 Mitarbeider geev? As dat noch Post- un
Bankschalter geev, waar man noch Geld kreeg un de Banklüü de Överwiesungen van
Hand utfüllen deen? Oder Geschäften, de ehr Waren noch mit Hannen utteken deen
un dat dat kien Strichcodes geev? Un denn de Bahnreisenden, de ehr Fahrkarten
up dick Papier an`n Schalter bloot tegen Bargeld kregen? Dat weer eenmaal, de
„good oll Tied“, de analoog Tied. De
Dampmaschintied is vörbi!
As de Taskenrekner upkeem, de daarmaals över 100 DM köst hett, schien dat so,
as wenn de Arbeid lichter wordt. In de Tachentiger kemen de eerst Computer up.
De Spöler van Bayern München dragten up ehr Trikots de Reklaam „Commodore“. De
Mitarbeider van Banken, Versekerungen un Büros kregen ehr Personalcomputer
(PC), de mit een
egen Netzwark verbunnen weern. Internet geev dat noch nich. De Bildschirms
kennen bloot Texten un Talen in grau un swart. De Industrie setten gliekermaten
Computer in, tonächsd för Logistik un Materialverwalten, later denn ok bi de
Produktion. Fehlers geev`d tohoop. De Ursaken legen aver meest nich in de
Technik, se legen bi de Minsken, se kunnen mit de neeimoodsken Kraam noch nich
ümgahn. Unmood van de Lüü keem up. Kien Verlaat! Personaalentlaten! „Wi willt,
dat dat so blifft as bither!“
De analoog Tied weer eenmaal! Well sük nich infüügt, verlüsst (so ok bi uns
Olympia un uns ganz dütske Radio- Fernseh- un Fotoindustrie). De Anfang van de
digitaal Welt is nich mehr uptohollen. Ganz veel Neeis markt wi nich. Breev
worden bold nich mehr schreven, Postkarten binahst gaar nicht mehr. Daarför
nehmt de E-Mails, WhatsApps, Facebook un Instagram stark to. Wenn all de
Nahrichten van disse Medien mit Breev up Tour gahn mussen, weer de Post
upfördert, hunnertdusende neei Postbüdels intostellen. Uns ganz Leven wordt
digitaal leidt. De Fernsehapparaten, Köhlschappen, Waskmaschins, uns Autos un
Telefons sünd computerstüürt.
De Industrie un de Deenstleistungsünnernehmen sünd wietgahend digitaliseert,
Krankenhüüs, de Doktors, de Polizei un de Staden un Gemeenen sowieso. Ganz neei
Berooptwiegen sünd entstahn. Ohn Computer un Internet geiht nix mehr. Sülvst de
Buur is up dat Internet anwiest. Sien Meldungen an de Kammern un Behörden gaht bloot noch online. Un in`n Stall
staht de Computer un wiest jeder enkelnden Koh an, wuveel Foor se verdeent
hett, berekend up ehr Melkleisten. Feldinsaaten un Arnten worden över GPS leidt
un överwaakt.
Digitaal is lang al Würgelkheid. Wi moten uppassen, dat de Godigheid
nich verloren geiht. Jung Lüü wordt anraden, statt över Facebook to kontakten,
intensever mitnanner to snacken, wu leev se sük hebbt. Mien Rat: De weniger
erfahren Lüü, de sük noch nich so good mit de neei Technik utkennt, moten Hülp
kriegen. Dat dröfft to kien deep Kluft in de Bevölkerung kommen. Kieneen dröfft
de neei Technikverloop stuur maken. Se all bruukt uns besünners Hülp nich bloot
in`n Beroopsalldag, ok in privaat Ãœmfeld.
De Tokunft fangt jeden Dag neei an. Wi staht vör gewaltig neei Upgaven. Ik
snack van dat 5-G-Netz. Dat is de ultraflink Överdragen van Funksignalen.
Daarmit sall dat mögelk ween, de autonoom Verkehr intoföhren, dat Lenken ohn
Minsken. Ok Chirurgen köönt Operationen över Grenzen weg dörföhren, ohn sülvst
vör Oord to ween. Dit flink Internet stellt all wat bitlang ween is up Kopp.
För een Vullversorgen moten woll 800.000 Funkmasten neei upstellt worden.
Daarmit weern wi wedder bi de Tahl van Telefonpahlen, de wi fröher al maal
harrn. Dat maakt mi Angst. Dat mag woll
daarto kommen, dat bloot de Industrie daarvan Nutzen kriegt un nich wi all
mitnanner.
Rudi Rabe
|