De Kilimandscharo anhoog

Ut mien Dagebook:

1. Februar

Marangu: Üm 12 Ühr sünd wi ankomen. Dat Hotel weer behagelk. Spazeergang tüsken Bananenstauden un Koffiestrüük. Ganz moi heet is dat hier, aver nich so heet as in Arusha un Moshi. Güstern weern wi noch in dat nattkold Dütksland! Mien Reisegesell is Dr. Hans B., een Bioloog.

2. Februar

De Grupp wordt tosomenstellt: twee ut Europa (Hans un ik), twee Föhrer (Gabriel un

Valerian), veer Drager. De Marsk fangt an. „Pole, pole,“ mahnt Gabriel. „Sinnig, sinnig!“ well sien Kraft nich van Anfang an indeelt, de schafft dat nich. De Dragers sünd wied vörut. Fiev Stünnen Upstieg dör de deepnatten Bargwald. Midden in`t Busch de Holthütten van Mandara. Tied to`n Avendeten. Wi drinkt Tee, literwies. Soveel drinken as geiht!

3. Februar

Steil anhoog bit to de Waldgrenz. Wi verlaten dat Dunkel van`t Holt un seegt vör uns de Kibo. Daarhen willt wi? – Stünnenlang treckt wi dör de „Heidelandschaft“. De Zugspitz liggt wied ünner uns!

4. Februar

Vandag is Rüstdag in Horombo. Kopppien, kien Appetit. Hans mett de Lufttemperatur: üm 6 Ühr – 2 Grad, middags + 18 Grad. Wi willt uns an de sauerstoffarm Luft wennen un stiegt bit 4200m un wedder torügg. Lang Tied ünnersöcht wi de Senezien, egenaardig Planten, bit 4m hoog; se hebbt een Mandel ut olle Blöd, de tegen de Nachtfrüst schuult.

5. Februar

Upstieg up de Sattel. Een Wüst! Hier früst dat jeder Nacht. Dat holt bloot ganz wenig Planten ut. Daarto kummt de Drögd: de koll un dünn Luft kann bloot wenig Waterdamp upnehmen. Wi Minsken aver verleert veel Fuchtigheid mit uns warm Puust. Daarum dat veel Drinken! Sonst köönt de Nieren nich arbeiden un de schlecht Stoffen blievt in`d Lievwark. Kibo-Hütt: Dick vermummt kruupt wi in de Schlaapsacken. Koll, Upregung, Haartkloppen, kien Schlaap.

6. Februar

Upstohn üm 0.15 Ühr. „Pole, pole!“ Bloot nu nich tosomenbreken! Kopppien, drög Kookje, Tee. (Dat Teewater is ut 4000m Höcht mit herupbrocht wurden!) Üm 1 Ühr loopt wi los: Vörn Gabriel mit de Petroliumlamp, denn Hans un ik, Valerian löppt achtern. Een Zickzackpadd föhrt uns över de Steilhang na boven, Tree för Tree. Japsen, Övelheid, Breken. Immer wedder Pausen. Ik moot mi up de Skistöck stütten. Wieder! Wennehr is de Qual toenn? Dat Geföhl för de Tied is weg. Sünd wi twee Stünnen ünnerwegs oder teihn? De Sünn is al upgahn, daar koomt wi an de Kraterkant an un Gillman`s Point. – Ik raff mi up un maak Fotos na all Sieden, de Krater, de Gletscher, ok de Höchtmest. Nakieken do ik later, to Huus. Hans is an`d Enn, he kann nich mehr, he moot hendaalstiegen. Ik will wieder! Woher krieg ik de Moot?

Gabriel kummt mit. Wi gaht de Kraterkant lang. Twee Stünnen? Wedder geiht dat steil na boven – un denn staht wi up den Uhuru-Peak, de hoogst Punkt van Afrika! Wi ümarmt uns, Tranen van de Flauheid. Ofstieg na de Kibo-Hütt, daar luurt al Hans un Valerian. Wieder na Horombo. 18 Stünnen up Benen. „De schlimmst Dag in mien Leven!“

7. Februar

Ofstieg na Mandara un wieder na Marangu. Över 100km Footmarsch liggt achter uns.

Wasken, Schlapen, Raseren..... Un mit de Verhalen kummt uplesd  ok de Freid. Wi hebbt schafft!

Prof. Dr. Arnold Schultze

Universität Lüneburg

21332 Lüneburg

In`t Platt sett: Rudi Rabe

08.05.2008