Lecker Matjes

En Hering smeckt ümmer good. Wi hebbt Pellkantüffeln un Matjesheringe eten. De Matjeshering is in de Mitt opsneden un utnohmen, de Kopp is af, over de Graden sünd noch binnen. Ik harr mit us Kantüffelschellmess lütte Stücken op en Holtenteller torecht sneden. Mien Fro pellt de heten Pellkantüffeln meisttiets för us Familie af. Wenn ik de Puleree nich doon bruuk, denn freit mi dat, kann eenfach kauen un sluken. Twee lecker Matjes legen noch op mien hölten Teller. Mit´n maal seeg ik, dat ut den vörlesden Happen, dor wull ik jüst mit mien Govel rinsteken, en witte Worm rutkrööp. De harr woll lang keen Daagslicht tosehn kregen. In den Hering seet de binnen un keek neeschierig övern Disch. Ik harr mien Brill op, sunst harr ik dissen Fodenworm gornich sehn. Op´n Stutz verdattert, mit´n Slag weer ik satt. Mi hüllt dat Breken vör, bün van Disch deepdenkern upstahn. Wo veel harr ik al mit rünnersloken? Doröver möök ik mi Gedanken. Wenn de Worm nich jüst ut den Matjes rutkomen weer, denn harr ik dat Beest nich sehn un akkeraat wegkaut. Dor harr ik an to knusen. Wenn ik al en verputzt harr, op de woll an mien Därm rangüng? Op so gresige Gedanken bün ik komen. Aver dat weer ja to laat. Seet dor bloots en Freefreter binnen? Wo kunn dat angohn, dat de Worm ut de scharpe Soltlaak noch quicklebennig weer?

Ik heff mien Beleevnis en Week later den Fischunkel in ´n Fischwogen vertellt. Weet ji wat de to mi seggt hett? „In jeden Hering is hüde noch en Worm binnen“. „Süh“, dach ik, „Dat is noch ümmer so“. Mien Raadslag: „ Ji köönt ruhig Hering eten, denn wat man nich weet, maakt een nich heet.“ Oder weet ji, wat een hüdigendags allens so mit rinkaut?!

Wilhelm Kappelmann

09.04.2013