De Alkoholtest   

Lustig fiert een Stammdisch in de Kneipe, rieklich Alkohol hebbt se drunken, sünd so as man seggt, besapen. Een Polizeiwagen steiht abenvs routinemäßig vör de Döör van de Kneipe . Mit maal geiht de Döör open. Een Keerl torkelt up de Parkplatz to, schwankt hen und her. De Polizeibeamten grient sik dat een, as de Keerl daar van Wagen to Wagen löppt und versöcht de uptoschluten. Bienahst weer he henfallen. Daar endlich passt de Schlöttel, aver an de verkehrte Sied van sien Auto. He treckt sien Jack ut, versöcht de Motorklapp up to maken, markt dat de Jack daar nich rinpasst. He schmitt de Jack rin in sien Wagen und fallt daarbi fast hen, schnappt sik aver de Jack und kriggt mit veel Möh de Gepäckklapp achtern in Auto open, kriggt de Klapp kuum to.

In de Twischentied verlat de annern Stammdischfreunde na und na dat Lokal und föhrt na Huus. He aver stiggt nu in sien Auto, dreiht de Schlöttel rüm, maakt de Schievenwischer an un ut, stellt dat Radio ganz luut an un ut.  Denn drückt he up de Hupe, knipst dat Licht an un ut und stigg noch maal rut. Wedder stiegt paar Gäste ut dat Lokal, grient sik dat een över Gustav. De kröppelt noch maal in sien Auto rin, versöcht paar maal de Gurt to griepen üm sik antoschnalln.

De Polizei will jüst na hüm hen gahn, daar start he de Motor, peddt up dat Gaspedal und föhrt weg. De Polizisten springt rin in ehr Auto, stellt dat Blaulicht an, överholt hüm, Kelle rut und holt hüm an. „Führeschein  bitte, haben sie was getruken?“ „Kloor“, seggt Gustav, “ohn Drinken kann doch keen Minsch leven. „Wiest se maal,“ nu snackt de Polizist Platt, „de Fohrtüügpapiere un de Führerschien.“ Dat hett lang duurt bit he dat funnen harr. „Hauchen sie mich mal an, sie sagen doch, dass sie was getrunken haben.“ „Aver doch bloot Water,“ stottert Gustav, as wenn he duun weer. „Dat seggt se, dat glööv ik aver nich,“ meen de Polizist, steek een Röhrchen in een Apperat ton pusten. Gustav pust, aver dat Röhrchen wiest kiene Wirkung.

„Kann nich angahn,“ schüddel de Polizist de Kopp. He gifft hüm noch maal de Apperat un Gustav muss noch maal pusten. As wedder nix to sehn is, meen de Polizist, dat de Apperat woll kaputt is.“Ik mugg geern, dat se mit uns kaamt, wi mööt doch woll een Bloodproov nehmen, wi se in hör Auto söcht hebbt, kuum stahn kunnen, wackelig gahn hebbt un an de verkehrte Sied insteegen wullen, se kunnen ja kuum noch stahn.“

Daar aver grien un lach Gustav: „Daar bruukt wi nich hen,“ see he, „ik bün hüüt de Lockvagel west, heff den Besapenen speelt, daarmit de annern, de wirklich wat drunken hefft, na Huus föhrn kunnen. Heff doch dat richtig maakt, wi seht, hett doch prima klappt!“ De Kumpels mööt aver alle morgen een utgeven.

C. F. Bautsch
16.03.2015