Een plattdütsches Hochtiedsleed,

          för een „ideales Brutpoor“

           Leeves junges Poor!

 Twee Hadden hebbt in Leew sick funnen
För ehre ganze Lebensduur,
Een innig Band hett jug verbunnen
Hüt, vör` n Altor dörch heilgen Swuur;
Ji hebbt jug laawt, tru miteenanner
Vereent to d.regen Freid un Last ;
Wat treden deit an jug heranner,
to alle Tied, holt fast! holt fast!

 Holt fast,holt fast an Leew un Globen,
Staht tru tosamen, Hand in Hand,
Denn kann keen Macht dat Glück jug roben
In jugen künftgen Ehestand,
Hett ok dat Leben siene Sorgen,
Laad sülbst dat Unglück sick to Gast,
in true Eendracht sünd ji borgen
To alle Tied, holt fast! holt fast!

 Holt fast in Globen un Vertruen,
Keen Mißtruun sliek sick bi jug in!
Wer fast up Leew un Tru kann buen,
Hölt rein dat Hadd sick,froh den`n Sinn
Wo haddlich twee in Eendracht leben,
Vergitt sick licht, wat een nich paßt;
Den’n Wohrspruch holt int Hadd jug schreben
To alle Tied,holt fast!holt fast!

 So gaht mit Gottvertruun entgegen
Wat jug de Lebenswegg mag bring`n
Uns Herrgott geew jug sienen Segen
Un lat jug Streben woll geling`n!
Staht ji man Hand in Hand tohopen
In Leew unTru, de nümmer rast,
Denn hebbt dat grote Loos ji dropen
Drüm, leewes Poor, holt fast! holt fast

Friedrich Schnoor