All för de Katt
Lena sitt an`n Kökendisk, ehr
Gesicht sücht ut as söven Daag Regenweer. „Du“, seggt se an Hermann, ehr Kerl,
„du schuffst een sinnig Kugel un meenst, dat du ruhig in dien Sadel sitten
deihst. Weest doch maal ehrlich un legg dien Hand up`t Hart, du helpst mi all
Jubeljahren maal bi`d Schummeln, un denn seggst du ok noch, ik bün dien Klotz
an Been.“
„Du musst aver nu kien Eierdanz
upföhren,“ seggt Hermann, „een Buck hest du nu al schoten, musst nu kien Mügg
to`n Elefant maken. Du kannst nu Farv bekennen, ik bün so as ik bün, ut echten
Schrot un Korn. Appropos: Korn. In Wirtschaft gah ik nich, Hopfen un Malz gaht
mi verloren, daarup kannst`d Breev un Siegel kriegen.“
„Och wat du immer hest,“ antert
se. „Daar liggt de Haas in Peper! Daar is de Hund begraven! Weer doch ganz
good, maal unner anner Lüü to komen. Daar kann man dat Gras wassen hören un
annern Dag hest du `nen Kater. Du muttst doch ok maal wat springen laten un
Farv bekennen, dat du mit Huut un Haar nich in Dunkeln tappst. Du sallst bi mi
kien koll Fööt kriegen, biet doch maal in suren Appel un laat de Gesellligkeit
nich dör de Latten gahn.“
„Nu laat de Kark aver in`t Dörp,“
versöcht Hermann de Unnerhollung wedder in`t ruhig Fahrwater to leiten. „Wi
willt ja nu nich um`t Kaisers Bart strieden aver mien Perlen vör de Schwien
smieten do ik nich. Ik laat bi mien leev Herrgott för anner Lüü doch nix
sprengen, daarför is mi mien Geld doch veel to schaa.“
Ehr Stimm wordt luter so as van
een Tarantel stoken: „Du hest een Vögel, mi is dat een Doorn in`t Oog, dat du
immer so schlapp in Köken rumsitten deihst, as wenn du een Brett vörn Kopp
hest. Nu stampf doch maal wat ut`n Bodden, wies doch maal de Lüü wat een Haark
is. Legg doch maal een Tähn to un verzeddel di nich.“
He ganz bedrüppelt: „Gah doch hen
waar de Peper wassen deiht. Immer mit mi een Eierdanz upföhren. Du hest een
Sockenschuss wenn du mi unnerstellen deihst, dat ik so veel up`n Kerbholt hebb.
Dat is logen un betrogen, daar geev ik di Breev un Siegel up. Kiek di doch maal
an. Wat verlüst du Tied an`n Dag, rönnst van Pontius to Pilatus un kriggst nix
inköfft. Du musst ja kien Uhlen na Athen dragen, bliev bi mi un hang nich all
an de groot Glock.“
Se, wedder
ganz ruhig: „ Kapriolen slagen willt wi nich, ik will ok kien koll Fööt
kriegen, Hermann, maak de Döör to, hier treckt dat as Hechtsopp.“
Hermann moot
in suuren Appel bieten, deiht wat se seggt, un siniert för sük hen: „Ik will ja
nu nich de Gretchenfraag stellen ok wenn mi de Moors up Grundies geiht, Lena,
dat Enn van Leed is, na dien Gardinenpredigten wordt dat ok nich anners.“
„Ja, Hermann,
geev mi man een Sööten, aver do eerst dien Priem ut Muul, anners kunn ik woll
noch `ne Gooshuut kriegen.
Rudi Rabe 17.01.2017
|