En Steek, de Leven redden kann

Elke Dag in d´ Sömmer, wenn ´t nich regen dee, was ik up Bensersiel. Ik was en richtige Waterrött. Dat grote Waterbecken harr mi dat andaan. Swemmen harr ik mi sülvst bibrocht. In de nare Tied na d´ Krieg harr uns de Verwandtskupp ut Amerika en Fahrradslauch över d‘ Atlantik schickt. För uns Rööd was de to groot. As Swemmwest, daar was he good. Tweemaal üm d´ Buuk, eenmaal üm d´ Nack, un denn rin in dat köhle Natt.

Wu ik mi to bewegen harr, dat harr ik al in d´ veerde Klass van d´ Esenser Volksschool lehrt. Uns Mester Jander wies uns an, bi d´ Sportstünn in den oll Turnhall tüsken Kark un Plünnenrieter Andreesen de grote Medizinballen to halen. Wie mussen uns mit d´ Buuk up de Ball legen, beid Arms för de Borst und denn stiev tegennanner na vörn, de Handen umdreihn und denn as en Mull mit beid Arms dat Water, dat wi uns in uns Phantasie vörstellen mussen, mit en düchtigen Swung na achtern scheppen. Mit de Fööt gung dat nett anners herüm. Jahren later harr ik dat, wat Jander uns up Land wiest harr, in ´t Water paraat und swemm munter los.

Müller Gerdes ut Esens harr mi en dicken Slauch för Lastwagens geven. Mit düchtig Luft uppumpt, was dat mien lüttje Boot. Daarmit kunn ik sogaar in d´ Fahrrinn rümschippern. Musst blot uppassen, dat de grote Damper van Langeoog nicht üm de Eck kummt.

Man mien gröttste Pläseer harr ik an ´t Swemmen in dat neei Bad. 100 mal 50 was dat groot und, so kunn ik in d´ „Anzeiger“ lesen, dat was dat gröttste Becken in heel Europa.

Nich alleen um Pläseer gung mi dat. Ik wurr een van de Kinner, de bi d´ DLRG weren. Wi weren an ´t Traineren, üm anner Minsken, de an ´t Versupen sünd, dat Leven to redden. Wi öven dat Swemmen över lange Strecken, dat Swemmen mit Kleer an ´t Liev. Mann, was dat stuur! Denn mit Kopp ünner Water duken, van d´ Grund klöört Ringen insammeln. Een van uns, midden in ´t Waterbecken, de ritt tomaal sien Arms as wild in d´ Höcht, spöölt, dat he an ´t Versupen is. Ik hen. Sien Kopp in mien Handen, so sleep ik hüm, mit Rügg ünnern, andreven alleen mit mien Beenen, an de bargend Kant.

Man wenn dat Eernst word, wenn daar een is, de nich blot an ´t Schauspölen is, wenn dat een is, de würrelk an ´t Versupen is, denn is he womögelk in sükse Nood, dat he as wild üm sük haut. Und denn, so see uns Swemmmester, denn musst du sehn, dat du nich sülven mit hüm unnergeihst.

Und he vertellt van de „Methode Silvester". Brutal - man dat kann di dien Leven redden. „Du maakst mit twee Fingers en Twillt un stöttst hüm de Fingers in sien beid Ogen. Schallst sehen, de vergeiht al. Und denn, denn kannst hüm up d‘ Haken nehmen. Wenn he denn an ´t Land is“, so de Schwemmmester, „denn dreihst du hüm up sien Buuk, grippst na sien Tung, treckst de rut, und all dat Water, dat he sluckt hett, dat löppt herut.“ Und denn geev he mi noch en heel nödigen Raad: „Wenn de Tung torüggfallt, denn word dat naar. Denn kann he versticken. Denn nimmst du en Nadel, so en ganz scharpen för ´t Naihen, un mit disse Nadel geihst du dör de Tung un spiekerst de an sien Lipp fast.“

Dat weer en Raad för ´t Leven — man, hest du immer en Nadel in d´ Task, besünners in dien Baadbüx?

Anneus Buisman ut Esens
29.08.2019