|
De Tiednoood is een Bazillus
Wi leevt in een Tied van Hektik, Unruh, immer achter de
Klock anlopend. Uns is de Tied weglopen, wi köönt nich mehr innehollen un de
Benen bummeln laten. Uns Mitminsken tüsken 30 un 45 Jahren sünd an starksten
dropen. „Waarum bloots so hastig?“ Tonehmend sünd ok al all öller Minsken, de
de Virus infangen hebbt. In kört Tied allns innehmen wat man kriegen kann! So
as hetzd Rehen wuselt de Lüü dör de Straten. Stadig gelt dat, immer mehr in
noch minner Tied to pressen. De Tied wordt immer knapper, de Daag worden
körter, ok de Jahren, un wi markt nich, dat wi all mitnanner old worden.
In uns Gesellskup is de Tiednot een Bazillus. Mehr Tied to
kriegen sünd de Wünsken van Arm un Riek. Üm daarhen to komen, versöökt se,
Fast-Food-Eten in Stahn intonehmen, bi`d Autofahren to telefoneren, up`n Weg na
een Kunnen noch flink een Beker Koffie ut de Automaat to trecken, E-Mails noch
vör`d Fröhstück to checken un de dringend Doktorbesöök in de nächsd Week to
verschuven. Dat Tiedkonto is immer övertrucken. Dat gifft noch so veel to
erledigen. Un so fallt man övermööd in`t Bedd, an een moien Schlaap is nich to
denken.
Dat vörnahmen Tiedinsparen geiht faken so wied, dat de Minsk
in`d Ümgang mit anner Minsken sük nich mehr komplizeert ofsnackt. Vandad geiht
dat flinker: Smartphone un Whats-Apps. Un doch rönnt de Tied weg. De vernehmlek
inspart Tied wordt dör anner Tätigheiden upfreten, bloot wi markt dat nich!
Fröher geev`d ok al maal „Tiedseminaren“. Daar kunn man an all Ecken un Kanten
Tied beter planen lehren. Kien spontan Gespreken un Beradungen mehr tolaten. Un
wat is daarbi rutkomen? Nackt Termins bi`t Doktor: „Hebbt Se in nächsd Week,
Dönnerdag, üm 14 Ühr Tied? Ik kann ok noch in övernächsd Week de Freedag, 8:30
Ühr, anbeden.“ Is dat nu moier? Fröher weer dat doch moier!
Flinker! Noch flinker! Aver so flink de Minsk ok rönnt, man
hett dat Geföhl, he kummt nie nich an. Immer mehr Minsken rönnt dör de Alldag
un ok dör ehr Freeitied. Ok in Urlaub! De Urlaub ok to Huus verlängern, dat is
de Devise. Daarüm wordt knipst un Filme dreiht ohn Enn, daarmit de Leevsten
wiesen kann, waar man denn wesen is. To Huus ankomen worden de Billers up
Computer brocht oder to Papier un eenmaal ankeken. Dat weer`t, un daarför de
vele Upwand?
Vandaag weer een beten „Müßiggang“ ganz good. 1825 kemen de
Minsken up 82 Wekenarbeidsstünnen un vör 100 Jahren up 57 Stünnen. Un vandaag?
35 Stünnen! De Produktion moot stimmen, de Ziele moten stimmen. Up de digital
Markt jagd een Erfindung de anner. Jüst hett Apple een Rekenmaschin för`d
Handgelenk rutbrocht. De kann allens wat een groten Computer ok kann. Un köönt
wi daarmit Tied insporen? Nee!
Sük Pausen günnen, daarvan is de Minsk wiet weg. Se gellen
wiethen as verloren Tieden. Un so stött he an Grenzen. Mit Pillen un Waakmaker versöcht
he stännig, de Anschlüssen nich to verleren. Kien Minsk denkt daaran, dat
Hetzen to stoppen. Wenn een rönnt, rönnt all annern mit. Rudelbilden so as de
Bisonherden in Wildwest. Wi sullen uns dörringen, Pausen intoleggen. Mien Oma
harr een Spröök an`t Müür hangen: „Günn di watt, ok wenn du in (Tied)-Nood
büst, wat hest du van`t Leven, wenn du eerst dood büst.“
Mehr Muße is de Schlödel to`n Leven. Wi all bruukt mehr
Entspannen. De Levensqualität wordt steigert, wenn wi uns immer weer fraagt:
„Hest du vandaag al entspannt?“ Geneeten wi jeden freejen Ogenblick. Wi sullen
de „Langsaamstraat“ langlopen un up een Bank setten. Mit Nahbers snacken.
Een Dichter hett maal seggt:
„Well van sien Dag nich twee Drüttel för sük hett, is een Sklaav.
Rudi Rabe
24.09.2020
|
