Uns veer Johrestieden
In de eerst vun uns veer Johrestieden stünn de Welt op’nmaal ganz
still / un eene grusige Tiet begünn / för uns all nich to glöven / un ahn
Erbarmen. Dat slieker sik so na un na in denn bontjebunte März-Maand 2020
ran /
un steiger sik wieter un wieter / güng in de schöönsten Sommerdaag över
/ un dat bleev denn ok so / un güng noch wieter dörch ’t ganze Johr / un gor keen Utsicht op baldige Hölp / un dat bleev / bit uns Harvsttiet röver.
Un nu? / Nu hebben wi all binah wedder dat Johres-Enn tofaten /
mit ’n groten Barg plante Adventsfieern / in de köhligen Wuchen un Dag / bi de man nich maal tosamen huken dörf / ok siene Leevsten nich
drücken dörf / bloots jümmer denn
Snutenpulli / mit de ewig beslagen Brill vör de Flapp /Un
dor gifft dat ok nĂĽms / de di ganz seker ok maal wat verkĂĽnnen kann / wodennig dat mit uns Tokunftsangst
villicht nich noch slimmer warrt? /
Gor nich to begriepen is /
dĂĽsse ganze Hupen an Klookschieters
/ för de dat Leven good is / as dat is, un dat sik bloots nix ännern
sall / un ni nich wedder wat geven warrt an Glück, de grote Leevde villicht / an Harmonie un Miteenanner / över de Strengen haut avers op jeden Fall /
Veele Minschen vermisst / all veel to langen / wunnerbore
Live-Events / nich bloots vun de groten Stars / nee / hunnertdusend naamlose
Stratenmuskanten sĂĽnd mehr as bedrapen vun dat existenzielle Loos / Vun
SpeellĂĽĂĽd / grote Kapellen / un ok anner KĂĽnstlers / is siet Maanden nix mehr
to hören / ok in plüschige Theatersessels sitt keene Fans / de Kinos blievt
stumm / Tell maal na / woveel bitt’re Tranen würrn wegen Existenz-Angst
vergaten / un, wo du ok henn kieken deist / as
Gefohr is överall bloots noch dat Thema
„Coronapandemie“ in aller Munnen /
Un nu kümmt gau uns Wiehnachtstiet / mit smucke gröne Dannbööm / mit dat schööne „Beschenkt-warrn“ to
Wiehnacht / nich to vergeten / de leckern Stuten / Un Fru Holle mutt ehr Bedden dĂĽchtig
utschĂĽddeln / dormit dat veele witte
Sneeflocken gifft för de Kinnerwelt dor buten
/
Een Beleevnis, de uns wohl för lang’n Tiet as
„Överhaupt-nich-to-glöven“ in ’t Erinnern blieven deit / un wohl denn Eenen or
Annern / as ’n mödes Blatt / denn Levensdroom verweiht. Un liekes / ik wehr mi / un will bidregen / „Corona“-Lögenbück
bekriegen / Veer Johrestieden staht vör de Döör / wo ’t bloots mit grote
Vernunft togeiht / denn / bloots so könnt wie all tosamen düssen Pandemie
besiegen /Dorüm / wi kööpt uns in ’t Heegholt uns schier wussen
„Nordmann-Dann“ / för all uns lütten Grootkinner so wichtig / wenn se in
Wiehnachtstuuv steiht /