Ik schull di gröten

Hinni rafft sück up un will an dissen Morgen sien Vörgorden fein torecht maken.
Hett al lang nich reinmaakt, wordt Tied. Sönndag is Festümtog van d` Schützenvereen un denn mutt dat akkerat utsehn. As he so togang weer, fohrt Henni mit Rad vörbi.
„Moin, Hinni. Ik schall di gröten van Mathilde.“
„Mathilde, well is dat denn?“
„Kennst du Mathilde nich mehr? Mathilde Hüschen, jetzt is se verheirad mit hör Mann un heet jetzt Simons.“
„Nee, Mathilde Hüschen kenn ik nich.“
„Och, Mathilde musst du doch kennen, se weer doch fröher in`t School de Beste in`t Klass.“
Hinni kunn sück nich besinnen. Tomaal gung bi hüm een Lucht up:
„Du meenst Tilli?“
„Ja, Tilli, kannst di doch woll noch besinnen.“
„Ja, Tilli. Wi nömen se immer Tilli Hinkepink. Se kunn so fein Hinkepink spelen. In hör Tasch harr se immer platt Stenen un ok kaputt Fliesen. Un in`t Schoolpausen nöög se de anner Deerns immer to`n Hinkepinkspelen.“

Tilli weer nu dree Jahr jünger as Hinni un daarüm harr he de Naam Mathilde Hüschen nich mehr in`t Kopp. Aver nu weern de Erinnerungs wedder daar. Henni weer an`t Vertellen un hör ganznich up.
„Saterdag harrn wi Klassentreff van uns letzt Klass. Un Tilli weer ok daar. Tilli wohnt jetzt in Mannheim, al sied dartig Jahr. Un wat glövst du, wat hett hör Mann  för `ne Stellung? He is Fliesenfabrikant!“
„Och, Fliesenfabrikant, is ja intressant. Dat hett se woll in`t Kopp hat mit hör fröhere Fliesen un dat Hinkepinkspelen.“ 
Henni weer an Vertellen un Vertellen. Un well se nich all dropen harr bi dat Klassenfest.
„Kannst di noch an Waldemar besinnen mit sien kruus Haar?“
„Wi nömen hüm Waldi un sünnerbar weer`d, dat sien Öllern een Teckel harrn un de heet ok Waldi.“
„He wohnt jetzt in Ulm un is na sien Arbeidsunfall jetzt Fröhrentner wurden. He weer  mit sien Froo daar. Un weetst du well daar ok noch al weer?“

Henni nööm all de Naams up van de ehemaligen Klassenfrünnen. Un se keem so in`t Vertellen, dat se nich wedder uphollen kunn.  
„Middageten,“ reep Hinni sien Froo.
„Och Gott, is dat all twelv Ühr?“
Henni wull man bloß na`t Koopmann hen un Stück Fleesch vör`d Middageten inköpen. Dat wordt ja nu nix mehr, Laden weer dicht.
„Na denn gifft dat vanmiddag paar Bratkartuffels mit Spegelei,“ meen Henni un schwung sück up`t Rad.
„Ja, denn Wiedersehn Hinni, maak good,“ un weg weer se.
Hinni keek sien Arbeid an, so veel as nix harr he fertigkregen. Nützt ja nix, wenn he wat to Eten hebben wull, muss he na Binnen. Kunn ween, dat sonst siene Madam ernsthaftig schellen dee. Enn van`d Leed: He muss namiddags wedder na vörn un de Rest fertigmaken. Dat schull doch ok allens fein utsehn, wenn de grode Ãœmtog vörbi lopen deiht. Eens harr Hinni sück aver vörnohmen: Tweetmal „Ik schull di gröten“ keem nich mehr in Fraag.  

Rudi Rabe  

09.03.2008