Garnich neeisgierig

Ik bün garnich neeisgierig, ik much bloots geern allens weten. Dat schall mi maal wunnern, daar bün ik aver neeisgierig. Se snüfft in all Löcker un he is neeisgierig oder se maakt enen langen Hals un se is neeisgierig.

Disse Snackereen könt wi faken hören, de Neeisgier sitt van Geburt an in all Minschen binnen. Welk Minschen sünd so neeisgierig, de koomt vör Neeisgier bold üm. Mennigeen steiht achter Gardinen oder liggt ob de Luur, wat in de Nahberskupp passeert. Well lustert an de Wand, hört sien egen Schand. Dat gifft Lüd, de sünd so neeisgierig un fraagt de Koh dat Kalv of. Avers dat gellt ok: Well veel fraagt, wardt veel gewahr.

As ik Kind weer, bruken wi hen un wedder usen Huusdokter, dat weer een ölleren, düchtigen Helper ut Bassen. Wenn de Dokter Höfling bi uns in Neenste keem, denn hull he in sien enen Hand een Tasch, mit de anner Hand greep he jümmer an de Deckel van uns Kochpott, de stünn meesttieds bi uns op`n Heerd.

De Dokter schuulög in de Pott, wull weten, wat dat bi uns geev. Ik hebb mi allemaal högt, wenn he bi uns keem. Achterher harr ik faken een slecht Geföhl, dat wi hüm nix van uns Eten ofgeven harrn.

Uns Huusdokter, de neeisgierige Pottkieker, weer een „Kiek-in-de-Kumm“ un „Kiek-in-de-Pott.“ Ik harr dunntomaal mitünner al Bammel un weer bedrövt, dat de Dokter mi an de Kragen wull. As Bödel weer ik veel to dick. Ik harr Büxensusen, dat he to uns Oma see, se dröff nich soveel koken, sunst kreeg ik ja man bloots halv satt. Dat weer Zimpelkraam, de Dokter maak dat överall bi sien Besök so, dit weer sien Aard wunnerbar.

Dat een boven rinstickt un wat ünnen, vörn un achtern rutkummt, dat is bi Minschen heel wichtig. Dat gifft up disse Welt keen Perpeteummobil, keen Ewigkeitsmotor, de jümmer van sülvens so wiederlöppt un drifft wat an daarbi, ohn datt`n hüm sülvens andrieven mutt.

Richtig Eten un Drinken is de beste Medizin, dat wüss Dokter Höfling daarmals ganz nau, he hett uns jümmer kureert.

Wilhelm Kappelmann

09.02.2011