De ole Windmöhl

De ole Windmöhl steiht alleen,
in Sünnschien, Regen, Storm un Snee,
ehr Muurwark scheev un porig,
de Flögel dreihen sik so naarig.

Treckt man ehr Utsehn in Betracht,
weet man well dit eenst vullbracht,
denn Handwarkkunst van dannemaal,
de leevt man hüüt noch överall.

Doch wordt de Windmöhl nich plegt,
wordt se van´n Tehn de Tied terleggt,
un jeedeen Minsch de vörbi geiht,
fraagt sik -  wie lang se wohl noch steiht.

Horst Rehmann
16.06.2017