Mit Onkel Johann un Tant Netti up Reeperbahn
„Willst Du mitfohrn ?“ – frog mien Onkel Johann. „We willt na Hamborg, dort givt dat de Lefa
(Lebensmittelfachausstellung) in Planten un Blomen.“ Mien Onkel harr en
Kolonialwarenladen. In sien Angebot harr he sogaar Drogen: Aspirin,
Klosterfrau-Melissengeist un anner upboende Saken. „We mutten mit de Tied gohn,
ick will mol sehn, wat ick nee in mien Sortiment nehmen kann“. We kiekt wer in sien Flimmerkist. De harr he nett nee
anschafft und we harrn noch keen. Ă–vert
Bildschirm danzt een heel Koppel van Ballet Wichters. An harrn se so good we nix. „Kiek di dat
an“, seggt mien Onkel, „wat förn Schwienkram!“
We fohren
na Hamburg. Onkel Johann an´t Stür, tegen hüm ick, achtern Tant Netti un
mien Cousine Anna. De Utstellung was moi. Dat dat sovöl verscheeden Saken toe
eten givt?! Na de Utstellung moken we en Bummel övert Reeperbahn. „Zillertal“
mit en Blaskapell ut Bayern. Een ganze Liter Beer giv dat in een Krog. Onkel
Johann bestell sĂĽk mehr as en.
Nu mutten we gau to de nächste U-Bahn. Dat Hotel is to Foot to wied. Vör en
Straat will uns en hölten Sperr uphollen: „Durchgang für Frauen und Personen
unter 18 verboten“. Mien Cousin wer man nett söbenteihn. „Dat is nix för dat Kind“ let sük Tant Netti
hörn. Un denn luert hör Kopp all üm de Eck. „Is doch de nächste Weg“. We
achteran. Grote Fenster mit hell klöört Lucht. Damens in Unnertüg, dick mit
Farv up dat Gesicht. We kunnt spören: de harn dat nich so gern: twe van hör
Geschlecht. Twe van uns Mannlue alleen, denn harrn se uns en Angebood makt. So
sĂĽnd we gau wiedergahn.
De Weg geiht an en heel bült Etablissements längs. En Mann mit en bunt Livree steiht mitmaal vör
uns: „Hier könt je de grötste Schow van de Welt sehn!“ Tant Netti neeisgierde dör de Vörhang. Ick versök, hör torüggtotrecken. „Dat
hört sück nich, to lurn und nich rin to komen“ mien Tant wer all dicht fört
Bühn. We setten uns. De Kellner broch uns de Kart mit heel völ Duhnmokers. Ganz
boben en Buddel Campagner för mehr as 100 Mark. Ick segg to Onkel Johann: „Laat
uns gahn, dat sücht duer ut!“ „Wu sücht dat denn ut; wenn ick all sitt, denn
mutt ick ok wat bestellen“. We nehmen dree Mal ´Herrengedeck` un een Sinalco -
dat köst an minnsten. „Wenn Striptease kummt, dann goh ick“ lett sük Tant Netti
hören. Een Dam truk sük up de Bühn her Kledage ganz ganz langsam ut un fung an,
sĂĽk an een Whisky-Buddel toe vergriepen. Tant Netti luert neeisgerig hen. Ick
nödig de Kellner, uns de Reken toe geven. Onkel Johann kiekt in sein Knippke.
„Kannst du mi uthelpen?“ Ick kunn. Und denn nix wie rut. In´t Hotel kwamm Onkel Johann wer to sük: „Aver nix Tohus
vertellen!“ Anneus Buisman 18.09.2017
|