So old as de Free

Wenn mi well fraagt, wu old ik bün, denn segg ik mennig Maal: „Ik bün so old as de Free.“ Van de grote, tweede Weltkrieg hebb ik nix mehr mitkregen. Söven Maant för mien Geburt was de to ‘n Glück to Enn gahn. Dat eerst Foto van mi wiest mi up de Schoot van mien Unkel. Van hüm hebb ik ok mien Vörnaam. Upnohmen is dat Bild in uns gode Stuuv in Esens. Hier bün ik döfft worden, un mien Unkel was mien Pate.

Was noch nich lang her, daar weer he ut en KZ bi Bremen torügg. Engelsch Soldaten harren hüm und de annern weer to freje Misken maakt. Tweemaal harren hüm de Nazis in ´t KZ stoken. He was Christ, un he kunn nich to dat Unrecht, dat he beleevde, swiegen. Se harren hüm wegsperrt. Dat he siet sien Geburt dör en spastisch Lähmung behindert was, dat harr se nich daarvan afhollen. Nett as de annern muss he mithelpen, de grote Bunkers bi Bremen to boen. Doodmaken dör Arbeid - so heet dat. He harr de sture Tied överleevt. To Foot was he de ganze Weg bit na sien Heimat Nörden torügglopen. Nu harr sien öller Bröör, mien Vader, hüm nöögt, mien Pate to worden.

Up dat Foto sitt he, noch anslaan van all dat Elend, mit mi, dat neei upbleihende Leven up d‘ Schoot. För mi ist dat bit vandaag en stark Bild, wu dat Leven an ‘t Enn siegen deit.

ANNEUS BUISMAN UT ESENS
31.12.2017