Herzlich Willkommen!

Dat Krippenspeel

Hinnerk is bannig upgeregt. Vandaag schall dat Krippenspeel in de Johanniskark upföhrt wurden, glieks vör de Altar un för all de fremd Lüd. Un daarbi is bi de Proven doch ständig wat scheef lopen. Dat een Maal, daar hett de Maria blarrt, wieil se hör Text nich mehr wusst  hett. Un denn de Hirten,  de hebbt jümmers drängelt, hebbt sück schubst oder hebbt sück boxt, wiel daar jeder förn stahn wullt hett. De Hirten söcht jümmers für Tumult! Klaar! Dat is ja nu ok maal de halve Football-Mannschaft, bloot even anners antrucken, de sück up de Uproop van de Karkengemeen bi us Pastor meld hebbt.

Un Hinnerk, de schlottert de Kneei!!! „Drink man Tee, dat beruhigt“, seggt de Oma, un brocht ok al ehr grote, dampen Teekann in de Stuuv. Oma hett för allens een Tee. För Buukpien kriggst Du bi ehr een Kümmeltee, hest du düchtigen Hosten , maakt se di Thymiantee, un büst du upgeregt, denn gifft dat Fencheltee.  Büst du unglückerch, denn helpt Pepermünttee. Bist maal möih un ofschlafft, gifft dat de swarte Tee –ostfriesische Spezialmischung!!!

Hinnerk drinkt nu al de drütt Tass Tee. Man he is jümmers noch so upgeregt. “Wi moot nu aver los! Sünd ji jümmers noch nich so wiet.?“ röppt Vadder un klötert mit sien Autoschlödels. All sünd so fein antrucken un richtig rutputzt. Un daarbi schall man sück nich upregen? Hinnerk nimmt sien lang, witt Gewand. „Un wo sünd mien Flögels?“ bölkt he ut sien Schlaapstuuv rut. Nadens kann he sien Engelsflögel finden. Un daarbi hett he de doch up dat Bedd henleggt! Von al de Upregung sleiht hüm man nu de Sweet ut! Oder maakt  dat de Tee?

„Hinnerk!“ röppt de Vadder de Treppp hoch. Un dat klingt temelk ungedullig!

„Ik kann miene Flögels nich finden“, kummt de Antwoort torügg. „Jung, de liggen doch al in d`Kufferruum, man nu aver gau!“

Se koomt jüst noch froh genoog, jüst in rechten Ogenblick. De letzte Glockenslag verklingt un dat Orgelspeel sett in. De Krippenspeler treckt in de Kark in, so as dat utmaakt weer. De Engel hollen brennend Kersen in hör Hannen un ganz vörn leep Hinnerk vörweg, he weer de erste un de wichtigste Engel in de himmlische Chor. Ganz alleen moot he singen:„….un Frieden auf Erden und den Menschen ein Wohlgefallen.“

Ja, is dat denn nu nich een  Wunner, dat he so upgeregt is? Toeerst sücht dat ja ok noch all ganz good ut. All singen se tosomen. Un vandaag weet Maria sogaar de rechten Anfang. Bloot de Josef is siet güstern so`n beten verkollen. Sien Stimm klingt ganz deep und ruug. Un daar achtern in de letzte Rieg, daar fangt de Hirten doch al wedder an to boxen. Tüschen de Altar un de Wiehnachtsboom, daar is dat man temelk eng. Hinnerk`s Insatz kummt immer dichter. Daar markt he doch so een Kribbeln in sien Buuk. Oh, bloots dat nich! He moot maal ut de Büx!, aver ganz gau! Omas Tee drängt in den Blaas!

Dree Tassen Tee weern doch wohl toveel! Hinnerk hört al gaar nich mehr richtig to. Wenn he sück nu an de Wand entlang na buten schullen dee? Viellicht keem he jüst noch froh genoog torügg? Ober daar staht ja dicht an dicht all de Lüd. Unmögelk, daar wedder dör to komen. Verzweifelt sücht he sück na een anner Fluchtweg üm. Och, wenn ik doch bloot flegen kunn, denkt de wichtigst Engel in`t himmlische Chor, oder eenfach bloot weglopen!

 „Ick holl` dat nu nich mehr ut!“ flüstert he entschloten un will jüst utneihen. Man daar stött hüm de lüttje Engel gewaltig in de Rippens. „Hinnerk, du büst dran!“ Sien Insatz kummt toeerst man zaghaft. Aver denn, denn singt Hinnerk mit een fasten Stimm. Nu is hüm allens egaal. Wat is denn al een natte Büx in Vergliek to so een dragende Rull  in de himmlische Chor? „So moi hest du bi de Proven nie nich sungen,“ seggt de Maria achteran to hüm. Aver dat hört Hinnerk al gaar nich mehr. He rönnt na de Utgang.  Bloots na Huus hen, man gau! As se all in`t Auto seten, dreiht de Modder sück üm un fraagt: „Segg maal, wat rückt daar denn so streng? Du hest doch wohl nich diene Büxen natt“? Hinnerk nickkoppt. “Dat is Omas Tee!  Dree Tassen. Mama, dat beruhigt viellicht!“ Daar mooten nu all lachen. Un as de wichtigste Engel in de himmlische Chor nu wedder Hinnerk heet un dröge Büxen anhett, daar lacht he erleichtert mit.

Karin Bundrock

Original van Ursel Scheffler