De Wunschzedel

Bald is Wiehnachten. Vör uns Kinner domals de Tied, Wunschzedel to schrieven. Fein  un akkurat moten man schrieven, dröff kiene Fehlers maken, ok bescheiden moten man ween, denn de Wiehnachtsmann kenn uns ja ganz genau. De Breev weer denn in de blankputzden Schoh, oder meesttieds in Filzpantüffel oder Holtpantüffel vörn Finster stellt. To Huus truck man je Filzpantüffel, aver ok Holtpantüffel un Puschen an. Annern Morgen weer nakeken, of de Wihnachtsmann de Breev ok funnen harr. Wenn denn daar Nöt, Kringel, brune Koken un Schokolaa in Schoh legen un de Breef  weerr rut, weer allens klaar.

Bannig Angst harr man, wenn man wat utfreten harr, dat daar keen Rouh in leeg. Weer dat nich een schöne Tied, as man an de Wiehnachtsmann glöven dee? To schaa, dat man hüt keen Wunschzedel an Wiehnachtsmann schrieven kann, denn wi kennt hüm ja.  Ward vertellt, dat domals mal een arme Froo een Breev an de leev Gott schickt hett. Se weer een ganz ehrliche Froo, de teihn Grootkinner harr. In de Breev schreev se: „Leever Gott, du weetst, dat ik arm bün, du weetst ok, dat ik tomindst alle tweeden Sünndag na Keerk gah un ok ümmer wat in Klingelbüdel do. Ik leeg ok bloos, wenn dat unbedingt nödig is.  Sülvst  bruuk ik nix, bün tofreden.

Ik much aver geern maal, wi all de annern Oma’s,  miene Grootkinner wat to Wiehnachten schenken. Kannst du mi nich mal hundert Mark övern Wiehnachtsmann schicken?  Herzlich Grüße…. Minna, daarto ehre Adress. Se pack de Breev in een Ümschlag un schreev daar up: „An de leeven Gott in Himmel.“  De Breev geev se ehr Grootkind und see: „Bring de maal na Uelzen, du föhrst mit’n Rad de Schillerstraat hendal, denn links na de Post in de Bahnhoffsstraat, an so`n grood Gebäude daar is bestimmt een Breevkasten.“

As de Deern in de Schillerstraat is, sücht se daar dat groot Gebäude van`t Finanzamt un daar steiht an de Döör „Briefe.“ Se steckt daar de Breev rin.Dat Finanzamt wunnert sik över de Anschrift „Gott“. De Chef maakt hüm up und leest, wat Oma daar schreven hett. Dat schnackt sik in Amt rüm und se beschlut’, Geld vör düsse ehrliche Oma to sammeln. 67 Mark kriegt se tohoop un de Chef rundet de Summe up 80 Mark up. He steckt dat Geld in een Ümschlag van`t Finanzamt und schickt hüm mit Post na Oma. As Absender „Gott, im Himmel 1.“

Wat hett sik Oma bloos freut un vör alle Grootkinner een Geschenk van 8 Mark maakt.Vör hör weer dat dat schönste Wiehnachten. Dag na Wiehnachten schrifft se noch mal an de leev Gott.: „Herr, ik bedank mi, dat du mienen Wunschzedel erfüllst hesst, aver wenn’t  geiht, schick diene Breev nich över`t Finanzamt, denn de hebbt glieks 20 Mark Stür oftrucken.“

C. Fr.. Bautsch

23.11.2011