dien Heimat?“, mugg ik woll seggen: „Daar wo ik as Kind Wiehnachten fiert heff.“

Fröher bi de Germanen is in de Tied Sünnenwend fiert wurden. As Kaarkfest sall

de Kaiser Aurelen de 25. Dezember 274, so leest man dat in Internet, as Festdag

inföhrt. „Als reichsweiten Festtag für (Sol Invietus) festgelegt;

Johr. Woll al 1539 hett vör de Straßburger Münster een Dannenboom stahn. In 16.

Johrhunnert weer dat al Sitte, in Elsaß de Dannenbööm mit Sötigkeiten in ehr

Hüser uptostelln. Ok Friedrich de Grode harr al een Wiehnachtsboom. Bi uns is

weer, harrn de Lüüd wenig to eeten, geev ja Levensmittelkorten, aver een Wiehnachtboom

hebbt fast alle hatt. Weer dat erste Wiehnachten in Freden. As wi bi uns de Karsen

ansteekt harrn, geev dat eene Stromsperre, harrn doch de Englänners de Strom

up’n Hilligavend afschalt. Wi hebbt alle Wiehnachtsleder sungen. De Dannenboom

lücht mit de Karsen, in`n Kachelovend wurr de Döör upmaakt. As wi „Stille Nacht“

sungen hebbt, gung dat Lucht wedder an, daar hebbt wi dat wedder utschalt. Faken,

so denk ik, süchse Stromsperren weern ok hüüt

Botschaft“ heet dat: „Un bold schweven üm jo een groden Schwarm Engels van

Himmel, de loven Gott un sungen: „Ehr wees Gott in de Höcht un Freden up de

Eerd, vör al de Minschen, de daar leevt un goodmödig sünd.“ Freden up de Welt

kann aver bloot bestahn, wenn Minschen ok vergeven köönt.  Wiehnachten is vör allen Freud, Hoopnung un

dat dat wied hen schallt,
Wiehnacht is Freude, bi uns överall.
Christus is geboren, nu is Wiehnachtstied.
Keeneen is verloren, maakt dat Hart

ganz wied.
Laat uns nu singen, dat dat wied hen

nu singen, dat dat wied hen schallt,
Wiehnacht is Hoopnung, bi uns överall.
Minschen köönt dat maken, up de Zukunft

boun,
Dören staht nu open, geevt uns mehr

Vertroun.
Laat uns nu singen, dat dat wied hen

nu singen, dat dat wied hen schallt,
     Wiehnacht brengt Freden, bi uns överall.
     Minschen mööt vergeven, dat alleen bloot

tellt,
     so gifft dat Freden in de ganze Welt.
     Laat uns nu singen, dat dat wied hen