is nu al de Dag na Wiehnachten: De moi Vörwiehnachtstied is vörbi un ok de

Wiehnachtsdaag liggt achter uns. De Geschenken sünd utpackt un en ganz Rieg Lü

sünd al ünnerwegens, üm Geschenken ümtotuschen. De Kinner speelt mit hör neei

Autos, Treckers, Computers un wat dat anners noch all geven hett. Se sünd

in en lütt Dörp in Oostfreesland kickt Sina dör’t Fenster un is ganz trurig. Se

hett sük van Harten en Pupp wünskt un nich kregen. Se harr dat up hör

Wunskzedel doch extra dick ünnerstreken un en Bild maalt, wo de Pupp utsehn

schull. Of de Wiehnachtsmann dat woll översehn hett? Dat gifft ja ok soveel

Kinner, de up hör Geschenken luurt. – Man de Wiehnachtsmann hett doch Hülp:

Knecht Ruprecht geiht hüm to Hand un all de Engels helpt hüm ok doch. Viellicht

schull se de Pupp ok nich hebben, wiel se nich alltied leev wen is. Se hett

stillkens de E-mails leest, de hör Süster van hör Fründ kregen hett. Hör Süster

is dor övertokamen un hett hör düchtig utschullen. – Mama hett seggt, se schull

hör Stuuv uprümen. Dat hett se ok nich daan. As se dor över nadenkt, fallt hör

noch veel mehr in, wat se verkehrtmaakt oder nich maakt hett. De Wiehnachtsmann

hett dat seker all in sien dick Book stahn. Sina dreiht sük üm un bekickt sük

de moi Wiehnachtsboom, de mit bunt Kugels un Strohsteerns schmückt is, un de

Geschenken, de se kregen hett. Hartensblied is se nich. Se moot alltied an de

Pupp denken. Se nimmt dat Billerbook, wor dree Müüs up sünd un „Wat piepsd

Stiekelmuus?“ heet, in Hand un settd sük in Eck up en Küssen un bekickt sük dat

maakt en düll Gesicht. All anner Engels sünd dr weer, man de lüttst Engel, de

he ton 1. Maal mit en Geschenk na’d Eer schickt hett, is dr noch nich weer.

Petrus hett hüm extra bloot en Paket mitgeven, wiel he noch so lütt is. He

en week witt Wulk röhrt sük wat. Twee lütt Aarms reckt sük in de Höcht un en

van de Engels hört en depen Sücht. De Engel sweevt na de Wulk un wat süht he

dor? De lütt Engel liggt dor mit en Wiehnachtspaket in Aarm un kickt hüm

verwunnert an un froggt: „Is nu Wiehnachten? Moot ik al na‘d Eer flegen un mien

Geschenk na de lütt Deern bringen?“ „Wiehnachten is al vörbi“, seggt de groot

Engel fangt an to blarren un snückert: „Nu is de lütt Deern seker ganz trurig,

wiel se kien Pupp kregen hett“. De groot Engel föhlt mit de lütt Engel un

seggt. „Ik segg Petrus un de anner Engels Bescheed, dat ik di funnen hebb un

denn fleeg ik mit di na d‘ Eer un wi bringt de lütt Deern hör Geschenk.“  De lütt Engel is blied un Petrus un all de

kummt dat, dat Sina twee Daag na Wiehnachten de Pupp doch noch ünner de