Herzlich Willkommen!

Twee Dannenbööm ut Busch

In de Adventstied kört na`d Krieg weern wi al in Wiehnachtsstimmung. Mien veer Geschwister un ik glövten noch an de Wiehnachtsmann as wi van uns Moder hört wu se Vader fraag: „Hest du al an de Dannenboom dacht?“ „Nee, aver Sönndag geiht dat los,“ see uns Vader. Dat weer de drütt Advent. Ik druff mit Vader in uns Busch un een Dannenboom utkukeluren. Dat weer al dunkel un wi gungen los. Wi wussen ja wo de moisten Bööm stunnen.  Dat weer doch kien Wunner, wi wohnen doch direkt an uns Busch. Ik weer düchtig stolt, mit uns Vader een Dannenboom uttosöken.

Bööm weern genoog daar. Vader weer aver nich klaar, de eerstbest Boom to nehmen. Aver wi funnen een. „De is prima,“ see Vader. Wi bunnen een Stück Band daaran, umdat wi hüm wedder finnen kunnen. Up de Weg leggen wi een Tack, daarmit wi nächstmaal nich so lang söken mussen. An veerd Advent weer dat sowied, denn schull he ofsaagt wurden. De veerd Advent keem, dat wordt al dunkel. Vader nehm sien Fuchssaag unner sien Jack un los gung dat in`d Busch.

Aver wi funnen de Tack nich wedder, de wi as Kennteken up de Weg leggt harrn. De weer woll van een Holtsammler mitnohmen wurden. „Wi moot een annern Boom utsöken,“ see mien Vader. Aver dat weer nich so eenfach. Jeder Boom seeg wi de anner ut. „Ohn Boom gaht wi nich na Huus,“ see he noch maal. As wi so an`t Söken weern, see mien Vader: „West maal still, daar is wat.“ Un richtig, daar weern ok noch anner Lü, de een Wiehnachtsboom „priesgünstig“ holen wullen. „Ritsche-ratsche, ritsche-ratsche“ klung dat.

„Willt wi de maal verjagen?“ fraag Vader. „Ja,“ see ik un wi sleken uns sinnig ran. Wi kunnen twee Mann utmaken. Ritsche-ratsche, ritsche-ratsche. „Halt, hier der Förster,“ reep Vader. Daar wordt dat up eenmaal still. Wi kunnen noch hören, dat de Saag mit wieden Swung dör de Luft floog. De twee Mann harrn Rietut nohmen un denn up hör Röd man flink de Wied söcht.

„Wi willt doch maal sehen, wat se maakt hebbt,“ see Vader. Twee Dannenbööm harrn se ofsaagt un legen up Grund. De Saag kunnen wi ok noch finnen. „Wi bruukt uns nu kien Arbeid mehr maken, wi nehmt de Bööm eenfach mit un de Saag daarto,“ brummel mien Vader. Aver wi wullen doch bloot een Boom hebben! Den tweten Boom eenfach liggen laten, gung ok nich. Un so kemen wi to de Entschluss, uns Nahberske Gesine un hör twee Kinner kunnen bestimmt een Boom bruken. Dat weer doch Wiehnacht.

Hermann Wilbers

24.11.2007