Herzlich Willkommen!

Wiehnachten in de Upboojahren (4)

Wiel in de Wiehnachtstied för mien Vader nich so veel Arbeid anfallen dee, nehm he sück Tied för uns to`n Warkeln. He weer in Basteln heel good up, un he leet uns Familie daaran deelhebben. Uns lüttje Süster un Brör, de noch fast an de Wiehnachtsmann glövten, tellten wi wunnerlik , dat mien Vader de Wiehnachtsmann helpen druff, denn he harr dat anners nich schafft, för all de Kinner de Geschenke rechttiedig fertig to kriegen. Dat weer ok för se to begriepen.

An een Dag weer de Dampmaschien fertig. He brenn een Stück Eßbit an un dör de Warmt wurdt dat Water in dat lüttje Pott heet. De heet upstiegend Damp leep dör een Rohrleitung un fung an, een Mechanismus in Gang to setten, de de Warken utföhren kunn,to`n Bispill bewegt sück een lüttje Saag oder een Hamer. Oder wat ganz besünners upfällig weer, dör de Dampmaschien kunn een Iesenbahn andreven wurden. Bi de Boo van een Puppenhuus för uns Deerns leet sück mien Vader düchtig wat infallen. He richt de Zimmers mit lüttje Möbel in un legg een Lichtanlag, de van een Batterie versörgt wordt. Mien Moder neih daarto Gardinen, Bedden un Deken, daarbi hulpen wi mit. Ok timmerte he för mien Brörs een Holtiesenbahn mit veel Schnickschnack.

As mien Brör eenmaal to Wiehnachten een Loovsaagkasten bekeem, warkelt se flietig daarmit. Ok ik lehr hannig mit de Loovsaag ümtogahn. Uns Kinner brochen disse Basteleen veel Spaaß genauso as uns Vader. Dat weern herelk Wiehnachtsgeschenke för uns, in de veel Leev weer. Ok wenn dat nich de Märklin Stabilbookasten weer mit een Feddermotor to`n Uptrecken oder Speeltüg as Iesenbahnen, wied weg stüürt Autos, Mama-Puppen, Puppenköken usw. ween kunnen, freit wi uns över de tosomenbastelt Geschenke. Mit veel Fantasie brochen wi Leven in disse Saken un makten de wunnersamsten Spele daarmit. Wi kunnen ja ok allens bruken, üm daarut wat to maken. Von Zigarettendösen nehmen wi dat Staniolpapier, genauso dat Silverpapier van de Schokolaa, makten dat akkeraat glatt un folden daarut Steerns un anner Smuck för de Wiehnachtsboomtwiege oder för Verzierungen kunstvull stalt Gedichtblöd.

As wi to Wiehnachten een zimmert Kasperletheater mit`n paar Figuren kregen, fungen wi tomaal an, uns lüttje Theaterstücken uttodenken un vörtoföhren. För de Holtköpp harr mien Moder de passend Kleder neiht. Mit de Koopmannsladen spelten wi uns Inkoperee as in dat real Leven na. Wi makten sülvst Speelgeld, denn wi harrn ja rutkregen, dat man ohn Geld nix kopen kunn, ok nich de lecker Miniaturlevensmittel van de Verköper. Fantasievull Spelen un Kreativität weer wussen. Man bi de mesten Kinner, de vandaag mit de klarig Speeltüg un dat sück dörsett Plastikspeeltüg in grell Farven ümgaht, vergeiht dat Verhollen immer mehr.

Aver ok richtig Speeltüg broch de Wiehnachtsmann. To uns Verwunnern kregen wi lüttje Figuren ut Blick to`n Uptrecken. Nüdelik weer dat pusselde, uppickend bund Henn oder de lüttje Aap, de beid Becken tosomensloog. Een lüttje Porg kunn man up de Steert drücken, he sprung denn wied un weer an hoppeln. Sogaar een bunt Blickbrummkreisel funnen wi ünner de Wiehnachtsboom,  wi weern heel daarmit andoon. Bi`n Bummel över de Wiehnachtsmarken fund ik an enig Stannen disse Saken, un dat freit mi, dat dat disse Nostalgiespeeltüg vandaag noch to kopen gifft un dat Torüggdenken an uns domaalig Begeisterung daaran wach hollen deiht. Wieldat in Winter grote överswemmt Meedlänner tofroren weern, wünsken sück mien Süster Erika un ik sehnsüchtig Schöfels. Natürelk weer dat mit de urollen, al to lüttje wurden kien Vergnögen mehr. Man muss de lang Kufen mit Leerremen unhannig unner de Schohsohlen fastbinnen. De Wiehnachtsmann broch würrelk Schöfels, herelk moi gleunig. Man daar leeg in de Karton bloot een Paar, de een för mi, de anner för Erika. Wi hebbt uns doch daaröver freit un hebbt kien Stried mitnanner kregen. Wi sliddern ofwesselnd munter över`t Ies.

Ik kann mi noch good an dat Wiehnachten besinnen, as ik een unversehns groot Geschenk bekeem, wat för mi nich to faten weer. Wu jedet Jahr gung dat de Rieg na, anfungen mit mien jüngst Brör, an dat utpacken van de Geschenke. All befaten sück blied mit hör Saken. Ok mien groot Süster harr hör Gaavberiek al ofdecken kunnt. an ik harr kien Platz unner de Wiehnachtsboom towiest kregen, un ik maak al een ganz drückt Gesicht un muss bold brullen. De Wiehnachtsmann kunn mi doch nicht vergeten hebben? Mien Moder mark mien Daalslag un kunn mi nich lang mehr up de Quäleree spannen. Se open de Stuuvdör, un mien Vader, de ohn dat ik dat markt harr, vörher rutgahn weer, klingel mit een Fahrradklock un schoof een wunnermoi rood Rad in de Stuuv, dat ganz alleen mi hören sull. Ik seeg dat spraaklos an un troo mi nich dat antofaten. Wieldat een so dür Geschenk weer, meent mien Moder: „Das ist aber für Weihnachten und Geburtstag zusammen.“ Dat funn ik nich so slimm, denn mien Geburtsdag weer ja eerst in`d  Sömmer, un denn bruuk ik seker wedder neei Saken. För mien Öllern weer dat een groot Geldutgaav. Aver daar mien bevörstahn Schoolwessel in Vörjahr för mi een noch wiederen Weg bedüdt, weer dat Fahrrad nödig. Nu kunn ik stolt mit dit moi rood Fahrrad daar henfahren un bi uns Verwandte seker unnerstellen.

Na un na gung dat na boven un uns Wiehnachtsgeschenke worden nich mehr van de beleevt groot Elend prägt. De in fröher Tied mit veel Leevde un Beschedenheid maakt Wünskezedel is vandaag leider faken to een klaar gröttsk Bestelllist wurden unner dat Motto: „Ik krieg….,“ nich mehr: „Ik wünsk mi…..“

Ilsa Langanke

Ut mien Book: „Und die Sehnsucht bleibt“

Schardt Verlag Oldenburg

ISBN 3-89841-298-9

24.11.2008