Dat Schipp
Een Ries‘, kold
ut Stahl un Isen
sall al bold
de Welt sük wiesen.
Dusende Hannen hulpen
mit an dit Schipp.
Hör’s Arbeit gaff
de rechte Sleep.
Na dusende Stünnen
an Land in’d Dock,
liggt dat nu an’d Kai,
hett keen Mast of Fock.
Bekeken van all Sieden –
groot, gleihend witt.
Een Kaptain sall wiesen
un fohren dat grode Schipp.
Al bold nimmt he up
sien Fahrt in’d Meer,
na’d Dullert rup
Neeisgierigen komen her.
Van de Slepers trucken,
Meter um Meter vörut.
Ohn to stoppen
dat de Eemse hoch mutt.
De Eemse extra upstaut
um Water unner’d Kiel to hemm‘.
Ok wurr daarum een Stauwehr baut,
um datt dat Schipp kann drieven.
Ok wurr breder maakt
de Brügg bi Leeroort.
daarmit dat keen Schrammen maakt
an de Brüggenpielers dort.
Na veele Stünnen
kummt dat in’d Dullert an.
Dreiht noch een paar Runnen,
un dann in See steken kann.
So is dat Schipp’s Werdegang,
upbaut dör Minschenhand.
Wat een Werft all kann,
wiet achtern, in’d Binnenland.
Herbert van Anken
24.07.2010
| 
