Dat gresige Laster
 |
|
Dat gresige Laster An besten, du löttst de Smökeree in ’t Leven vun Anfang an sien! Bloots, – överall luurt jichtenswo düsse verdüvelten „Verföhrers“, de di anbeed „Hier, treck maal an mienen Glimmstengel, – smöken is „In“! Ick probeer denn ok vörsichitg een deepeToog un – scheet mi binah in de Büx, bloots ut de „Eenmaal-is-keenmaal-Niescheer“, – is doch jichtenswo verrückt? Beten later beed se di denn tweeten Glimmstengel un nu begriep dütt Phänomen? Genuß is doch wat anneres, avers du kannst di as ’n harte Mannskeerl sehn. Hest twoors Tranen in de Ogen un luurletzt dorto villiggt ok noch een Hostenkrampf un büst vun Stutz ahn egen Willen, de „Smökeree“ slöggt di totaal in Bann. To Anfang blifft man bekanntlich bi teemlich lichte Zigarettenmarken, bloots, so na un na grippst du nu nieschierig tomeerst na de „Harten“. Düsse blaue Qualm „op-Lung“, so an de fief bit söß Sargnagels pro Stunn is villiggt dat unbegrieplichste Beleevnis hier op uns wietes Ierden-Rund. All vör ’t Frööhstück in’t warme Kuschelbett kunstvull luftig-blaue Ringe blasen un ornlich mit dien Gesundheit rümasen. – Dat smöken hett wat, – ick weet dat. „An besten is, Se laat de Qualmeree sien“, so meen mien Dokter na poor Johren un ok weniger Kööm, Beer un Wien. – Se schulln mehr Gemüüs un Appeln eten!“ Un dorbi stopp he bedächtig mit Krüllsnitttabak sien Piep: „Denn smöken is Schiet!“ „Herr Dokter, Glimmstengel sünd avers doch lang’n een bekanntes Phänomeen un ick mark, sünnerlich poor Stunnen ahn smöken is wohrhaftig nich schöön un kann so ungesund eegentlich nich sien, Herr Dokter, – Se paffen doch ok Piep, watt ick hier bi Se to sehn krieg, wat ick nu wirklich överhaupt nich begriep!“ „Ja, weten Se, ick bünn Dokter un smöök ok vörsichtig ganz lichte Tabakmarken. Wenn ick harten Krüllsnitt nehm, kriggt mien Fro Dokter sowieso dat quarken. Togeven will ick avers, op so ’n Knösel rümsabbern is för mi wunnerboor op Ierden. So ’n poor deepe Töög „op-Lung“, so an veer fief Knösels stoppen pro Stunn! Mann, un vör ’t Frööhstück in ’t Bett mit Geneet luftig-blaue Ringe blasen un nich överdreven mit de Gesundheit asen? – Smökeree hett wat, – ick weet dat!“ „Du as niege Börger löttst de Smökeree hier baven in ’t Paradies eenfach sien!“ So mahn Petrus an de Hemmelspoort, „Un statt veel Kööm af un an maal „Nektar“ sien. Un totaal wichtig is dat „Halleluja“-sing’n in groten Engelchoor as böverste Plicht! Du, – psssst, ünner uns, poor „Brasilzigarren för mi mitbrööcht hest Du woll nich?“ „Ja Petrus, – is de Smökeree hier baven in ’t Paradies denn ok so ’n grotes Probleem? Ick dach jümmers, hier bi Juuch in Hemmel dor schull man doch eegentlich menen, weer ’t opletzt vörbi mit düsse ewige Süchten na Tabak un düsse stinkige Pien? Aver „Brasils“ heff ick liedens in de Hektik vergeten, deit mi leed, weer nich schöön!“ „Dat hier nich heemlich smöökt ward“, Op’nmaal luuthals de Stimm vun Hergott dunner, „steekt Juuch een swatte Priem as Ersatz in de Flapp, dat is wohrhaftig as ’n Wunner, denn so’n Kautabak dörchkau’n bedüüd Hölp in Süchten in mancheen jankerige Stunn un is ok nich mehr so gefohrvull un du hest jümmers schiere Frischluft in de Lung. Nich to vergeten, ok vör’t Frööhstück in ’t Hemmelbett mit swatte Priem rümsabbern! Dor kriggt de Een or Anner twoors Teenklappern! – Ja, Kautabak hett wat, – ick weet dat!“ Nu gifft dat as Protest-Reaktschoon opletzt eene Smökerkneipe baven in Hemmel. Mutt bi ’t smöken buten nich mehr freren, avers alle Daag mit Glockengebimmel leven. Un poormaal an Dag tosamen mit Petrus dat „Halleluja“ singen in groten Engelchoor. Af un an hört man vertaagt: „Een „Prosit“ op oolte Smökertieden kümmt di dor to Ohr’n. www.addi-kahl.de: „Mien Riemel över’t smöken |