|
En Steek, de Leven redden kann
Elke Dag in d´ Sömmer, wenn
´t nich regen dee, was ik up Bensersiel. Ik was en richtige Waterrött. Dat
grote Waterbecken harr mi dat andaan. Swemmen harr ik mi sülvst bibrocht. In de
nare Tied na d´ Krieg harr uns de Verwandtskupp ut Amerika en Fahrradslauch
över d‘ Atlantik schickt. För
uns Rööd was de to groot. As Swemmwest, daar was he good. Tweemaal üm d´
Buuk, eenmaal üm d´ Nack, un denn rin in dat köhle Natt.
Wu ik mi to bewegen harr,
dat harr ik al in d´ veerde Klass van d´ Esenser Volksschool lehrt. Uns Mester
Jander wies uns an, bi d´ Sportstünn in den oll Turnhall tüsken Kark un
Plünnenrieter Andreesen de grote Medizinballen to halen. Wie mussen uns mit d´
Buuk up de Ball legen, beid Arms för de Borst und denn stiev tegennanner na
vörn, de Handen umdreihn und denn as en Mull mit beid Arms dat Water, dat wi
uns in uns Phantasie vörstellen mussen, mit en düchtigen Swung na achtern
scheppen. Mit de Fööt gung dat nett anners herüm. Jahren later harr ik dat, wat
Jander uns up Land wiest harr, in ´t Water paraat und swemm munter los.
Müller Gerdes ut Esens harr
mi en dicken Slauch för Lastwagens geven. Mit düchtig Luft uppumpt, was dat
mien lüttje Boot. Daarmit kunn ik sogaar in d´ Fahrrinn rümschippern. Musst
blot uppassen, dat de grote Damper van Langeoog nicht üm de Eck kummt.
Man mien gröttste Pläseer
harr ik an ´t Swemmen in dat neei Bad. 100 mal 50 was dat groot und, so kunn ik
in d´ „Anzeiger“ lesen, dat was dat gröttste Becken in heel Europa.
Nich alleen um Pläseer gung
mi dat. Ik wurr een van de Kinner, de bi d´ DLRG weren. Wi weren an ´t
Traineren, üm anner Minsken, de an ´t Versupen sünd, dat Leven to redden. Wi
öven dat Swemmen över lange Strecken, dat Swemmen mit Kleer an ´t Liev. Mann,
was dat stuur! Denn mit Kopp ünner Water duken, van d´ Grund klöört Ringen
insammeln. Een van uns, midden in ´t Waterbecken, de ritt tomaal sien Arms as
wild in d´ Höcht, spöölt, dat he an ´t Versupen is. Ik hen. Sien Kopp in mien
Handen, so sleep ik hüm, mit Rügg ünnern, andreven alleen mit mien Beenen, an
de bargend Kant.
Man wenn dat Eernst word,
wenn daar een is, de nich blot an ´t Schauspölen is, wenn dat een is, de
würrelk an ´t Versupen is, denn is he womögelk in sükse Nood, dat he as wild üm
sük haut. Und denn, so see uns Swemmmester, denn musst du sehn, dat du nich
sülven mit hüm unnergeihst.
Und he vertellt van de
„Methode Silvester”. Brutal – man dat kann di dien Leven redden. „Du
maakst mit twee Fingers en Twillt un stöttst hüm de Fingers in sien beid Ogen.
Schallst sehen, de vergeiht al. Und denn, denn kannst hüm up d‘ Haken nehmen.
Wenn he denn an ´t Land is“, so de Schwemmmester, „denn dreihst du hüm up sien
Buuk, grippst na sien Tung, treckst de rut, und all dat Water, dat he sluckt
hett, dat löppt herut.“ Und denn geev he mi noch en heel nödigen Raad: „Wenn de
Tung torüggfallt, denn word dat naar. Denn kann he versticken. Denn nimmst du
en Nadel, so en ganz scharpen för ´t Naihen, un mit disse Nadel geihst du dör
de Tung un spiekerst de an sien Lipp fast.“
Dat weer en Raad för ´t
Leven — man, hest du immer en Nadel in d´ Task, besünners in dien Baadbüx?
Anneus Buisman ut Esens
29.08.2019
|
