Fien torechtmaakt
 |
|
Fien torechtmaakt Wi weern to´n Eten in en Nobellokaal.
Dat Eten keem in en poor Gänge. Op grote Tellers keemen lütte Portioonen, de in de Mitt opricht weern. An de Biloogen (Beilagen) schreeg anlehnt stünn mol dat lütte Stück Fisch or denn ok dat Fleesch. Baven op seet so´n lütt beten Grööntüüg. Un de Stipp (Soße) weer jümmer as smalle (schmale) Bahn rund ümto över de Teller trocken. Dat maken all Smuttjes so, de wat gellen wüllen.
Dat sehg so ut, as hett de Wind allens op en Hupen (Haufen) tohopweiht or wo de Hümpel vun en Lagerfuer. De Gast mutt dat allens eerst utenanner nehmen, ehr he dat eten kann.
Tohuus blievt wi dorbi, dat dat Eten ok smeckt, wenn de Teller ´n beten lütter un de Portioon ´n beten grötter is.
De Kock, de mol wedder allens blangenenanner (nebeneinander) leggt, de ward en niegen Trend setten. Eckhard Lakowski |