Verlor`n un vergeten

Verlor`n un vergeten

Jüst leeg dat dor noch – nu is`t all weg. Schlötels, Knipp, of Führerschien – is faken`n maal Sökeree. Up Fundbüro weet man: Nich elkeen söcht daarna, wat he maal verloren hett.

Güstern mörgen harrn wi to Huus weer moi Upregung. Mien Mann kunn sien Autoschlötel nich finnen. „Ik mutt los!“ , kreih he un maak ördendlik Gedrüs. He dröff denn mit mien Schlötel los. He hett em s`avens denn ok weerfunnen.

Nich weerfunnen of vergeten hett bi en Kerl sien Jack un Hood. Üm Wiehnachten rüm leeg up`nmaal `n Jack un Hood up Fensterbank in uns LAND & Forst-Flur. Buten was`t bannig kold. Ik dach: „Is de Kerl in`ne Karibik utwannert?“ Na`n paar Weken weer dat Tüg up`nmaal weg. Ik doch: „Oh, he is torüggkomen.“ Fleitjepiepen! Jüst harr ik wat in`t LAND & Forst-Keller to doon. Daar legen Jack un Hood – de Huusmeister harr woll uprümt.

De Mitarbeiders van Fundbüros könt Storys vertellen, wat Lü verloren un vergeten. Man schull denken, Schlötel brukst elk Dag, markst ja woll. Man de Dütsche verlüst in`t Jahr bold `ne halve Million Schlötelbunnen – harrst nich dacht?

De Bröer van mien Fründin arbeid in`t Fundbüro in Berlin. He hett seggt, daar liggt al`n Tiedlang `n Holtbeen – nüms meld sük. Bi sien Kollegen in Hamburg, see he, steiht`n Gravsteen rüm, de nüms bruken kann, un up Rügen hebbt se elk Jahr in Harvst, wenn de Badgasten weg sünd, `n Regal vull Gebitten. In Düsseldorf hebbt se teihn Jahr na en söcht, de sien Bundesverdeenstkrüz afholt. He is nich komen. Kannst di nu ankieken: Se hebbt dat dür Stück in`n Glaskast up`t Bahnhoff utstellt.

Hilke Lehmann

06.03.2011