Froren hett dat düchdig
Froren hett dat vandag,
noch ganz kin seker Ice.
Dat Jungske steiht an’t Weiher
un seggt so an sük lies:
„Ik will dat eenmaal wagen,
dat Ice, dat mutt mi dragen.“
Well weet?
Dat Jungske stampt un he hackt
mit sin lütt Stevels denn.
Dat Ice mit eenmaal knackt, knaapt
un kraak, he breckt gliek in.
Dat Jungske platscht un krabbelt,
as so een Krebs un spaddelt
mit Arm un Been.
O helpt, ik mutt versacken
in luter Ice un Sneei,
o helpt, ik mutt versupen
in’n depen, depen See.
Weer daar nich een Mann komen,
de sük flink een Hart nomen,
o weh!
De Mann packt hüm an sin Topp
un luckt hüm daar herut,
van’t Foten bit an sin Kopp
weer he een Watermuus.
Dat Jungske, dat hett drüppt,
un sin Vader hett hüm kloppt,
in Huus!
Een hoogdütsk Gedicht van Friedrich Güll:
Will sehen was ich weiß, vom Büblein auf dem Eis.
In plattdütsk brocht van Karin Steiner
01.02.2008 |
