Grönkohl in de Frömde
Ik schick di vandag een blickern Kumm
mit Grönkohl, Flesk, Speck un Wurst.
Du bruukst hüm nich mehr koken.
Du schriffst, Du hest een leve Deern,
se will di daarvon seker geern
een Mahltied warm van maken.
Du büst so wied weg. – Dat is so wat.
Daar docht ik: In de frömd Stadt
sull’t daar woll recht wat geven?
So’n rechten Jeveraner Jung,
so’n rechten Jeveraner Tung
kann woll ohn Kohl nich leven.
Wenn Du achtert Teller sitten geihst
un denn Din Part in’t Maag sleihst
un deihst Di wat to gode,
denn denkst Du an Din Grönkohlland,
denn denkst Du an uns Noordseestrand,
as to Huus ward Di tomood.
Du süttst ok dat Slött,
Du süttst uns Huus,
Vader, Moder, Hund un Puus,
de Koih, de leven Swiene.
Du süttst dat Feld, Du süttst de Weid,
Du hörst de Toornklock, wenn se sleiht,
un süttst Din Süster Tiede.
Tschüß denn ok min Kind, dat gah Di good,
wi sünd gesund, hebbt good Mood,
wenn’t ok mal krüz un quer geiht.
De blickern Kumm kummt woll good hen,
deiht Di wat to gode, un denn:
Eet de Kohl in Gesundheit.
Karin Steiner
15.02.2008 |
